ABSTRACT
Wolin jest
jednym z najstarszych wczesnośredniowiecznych miast w Polsce. Miasto
było wielkim centrum produkcji, handlu i kultury. Wolin obok Birki i
Uppĺkra w Szwecji i Hedeby w Danii był największym miastem w Europie
Północnej w epoce wikingów. Od końca XIX wieku jest on również jedną
wielką strefą ochrony archeologicznej. Prawie na terenie całego miasta
pod współczesnymi ulicami i domami znajduje się prawie osiem metrów
nawarstwień archeologicznych z okresu wczesnego średniowiecza i
średniowiecza.
U szczytu
potęgi miasta żyło tu około 8000-10000 ludzi, czyli dwukrotnie więcej
niż obecnie. Wolin był miastem słowiańskim, ale w pokoju żyły tu
również inne ludy, takie jak Skandynawowie, Fryzowie, Rusini i Sasi.
Miasto odegrało również ważną rolę w historii Skandynawii. Na dalekiej
Islandii w XII i XIII wieku powstała m.in. „Jómsvikingasaga”,
opowiadająca o bractwie wikingów żyjącym w warownym obozie Jómsborgu.
Tak bowiem wikingowie nazywali Wolin. Wolina dotyczy również legenda o
Winecie, czyli bogatym mieście słynącym z bogactwa, którego mieszkańcy
za swą pychę zostali okrutnie ukarani. Miasto zalało morze. Ślady
przeszłości są od ponad 50 lat obiektem badań archeologicznych.
W ich
wyniku odkopano pozostałości domów, portów, świątyń, ulic, warsztatów
produkcyjnych, wraki łodzi oraz tysiące zabytków wykonanych z gliny,
drewna, kamienia, szkła, poroża, bursztynu, brązu, srebra i złota.
Obecnie są one przedmiotem badań naukowców. Poświęcono im również
liczne publikacje naukowe. Liczne znaleziska z Wolina są prezentowane
na wystawie w miejscowym muzeum archeologicznym oraz na wystawach w
wielu europejskich muzeach. |
